Ekumenicznie we Wrocławiu
Zanim oficjalnie rozpoczęto kolejny Ekumeniczny Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan we Wrocławiu, w dniu 18 stycznia 2009 r. w kościele św. Krzysztofa rozpoczęto ów tydzień nieoficjalnie. Na niedzielnym nabożeństwie spotkały się dwie parafie: koreańska i nasza niemieckojęzyczna.
W tym roku upłyną trzy lata odkąd Koreańczycy regularnie spotykają się na nabożeństwach w naszej świątyni. Umożliwiła to jednogłośna decyzja Rady Parafialnej, aby reformowanym braciom i siostrom z Korei Południowej udostępnić nasz kościół. Parafia św. Krzysztofa przez wiele powojennych lat borykała się z problemem braku własnego kościoła, plebani i domu zborowego czy własnego duchownego. Potrzebę Koreańczyków, posiadania stałego miejsca we Wrocławiu na spotkania całkiem sporej grupy, uznaliśmy za godną naszego wsparcia.
Taki był początek i dziś z perspektywy czasu trzeba stwierdzić, że była to decyzja bardzo dobra. Pozwoliła na lepszą integrację społeczności koreańskiej we Wrocławiu oraz, co również ważne, na wzajemne poznanie.
Koreański pastor Siloam Pai oraz jego małżonka przyjechali do Wrocławia po wieloletnim pobycie wśród Koreańczyków w Niemczech, dlatego dzięki językowi Lutra możemy się bez większych problemów komunikować. Nabożeństwo niedzielne obejmowało występ koreańskich dzieci, wystąpienia koła niewiast oraz śpiew chóru męskiego, krótkie przemówienie pastora Pai oraz pozdrowienia od naszego zboru przekazane przez jego proboszcza, ks. Andrzeja Fobera.
Dużym przeżyciem był wspólny śpiew kolędy
Cicha noc w obu językach. W języku koreańskim brzmi ona równie przejmująco i dostojnie. Porywający jest też sposób, w jaki Koreańczycy śpiewają w czasie nabożeństwa: głośno, z przejęciem, radosnym sercem tak, że odczuwa się radość z bycia w świątyni i przeżywania społeczności.
Obaj duchowni oraz zgromadzeni wierni mogli bliżej się poznać podczas wspólnej agape, składającej się głownie z koreańskich przysmaków. Głównym hasłem wspólnego nabożeństwa było słowo z Listu do Efezjan 2, 19.20:
„Tak więc już nie jesteście obcymi i przychodniami, lecz współobywatelami świętych i domownikami Boga, zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, którego kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus”.
Czytaj również:
Pozdrowienie proboszcza, ks. Andrzeja Fobera