[...] kto mniema, że stoi, niech baczy, aby nie upadł. 1 List Pawła do Koryntian 10,12

Niestety, wiem dobrze, że muszą przyjść zgorszenia, i nic dziwnego, że człowiek upada. Jest jednak cudem, gdy ten człowiek powstaje z upadku i w tym stanie pozostaje. Piotr upadł i w ten sposób doświadczył, że jest człowiekiem. Także dzisiaj upadają cedry Libanu, które swymi szczytami sięgają nieba, a nawet – co już przekracza wszelkie cudy – upadł anioł w niebie i Adam w raju. Czy zatem może dziwić, że chwieje się trzcina od silnego wiatru i gaśnie tlący się knot?