1. Święto Zesłania Ducha Świętego

27 maja 2023

Święto Zesłania Ducha Świętego zwane potocznie Zielonymi Świątkami należy obok świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy do największych. Dlatego jest obchodzone przez dwa dni. Szkoda, że ważność tego święta została przed laty pomniejszona przez to, że drugi dzień – poniedziałek jest normalnym dniem pracy. To sprawia, że nie celebrujemy tego święta jak świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy.

Z świętem Zesłania Ducha Świętego jest jeszcze inny problem. Dotyczy ono czegoś nieuchwytnego, niewidzialnego, o czym możemy tylko mówić w obrazach, symbolach – ogień, wiatr, języki, gołębica.

W święta Bożego Narodzenia patrzymy na nowo narodzone Dziecię w żłóbku, w Wielkanoc widzimy krzyż i pusty grób, patrzymy na ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa.

Dzisiaj mamy do czynienia z Duchem Świętym. A Duch wieje dokąd chce i jak chce. Duch, to coś ulotnego, nieuchwytnego, niewidzialnego.

O Duchu Świętym, działającym w Kościele, w nas i pośród nas Słowo Boże zawsze mówi w relacji
do nas. Duch Święty, to Bóg w nas i pośród nas, i jako Bóg w nas decyduje o jakości naszego życia i obliczu Kościoła.

Mówienie o Duchu w oderwaniu od człowieka i Kościoła, jego życia, spraw, problemów, nie ma sensu. Słowa ap. Pawła: „myśmy otrzymali nie ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga” odnoszą się do całego Kościoła chrześcijańskiego.

Kościół nie posiada, albo mówiąc dosadniej nie powinien mieć ducha świata. Trzeba jednak wyjaśnić, że nie istnieje jakiś osobowy duch świata. Chodzi o to, żeby Kościół upodobnił się do świata zarówno w swojej strukturze, a przede wszystkim w działaniu. Co to znaczy?

Kościół nie powinien więc dążyć do panowania, gromadzenia bogactwa, nie powinien myśleć po ludzku i kierować się ludzkimi ambicjami, dążyć do chwały, zaszczytów. Nie powinien zajmować się tymi sprawami, które są właściwe dla świata i według zasad świata osądzać, mierzyć, liczyć i wartościować.

Kościół, działa w świecie, jednak powinien być inny niż świat. Niepokój, niesprawiedliwość, zakłamanie, wojowniczość powinny być obce Kościołowi.  Duch Boży jest Duchem pojednania, o czym przypomina nam temat roku 2023. Duch Święty jedna, łączy, buduje wspólnotę, w której jest miłość, przebaczenie, otwarcie na drugiego człowieka.

Kościół powołany jest do służby, do naśladowania swojego Pana, Jezusa Chrystusa, który powiedział o sobie, że nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służył i życie swoje położył za wielu na okup.

Dzięki Duchowi świętemu Kościół, zbór wydaje dobre owoce, które są jego ozdobą i chwałą: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, wstrzemięźliwość.

Czy zawsze tak jest? Kościół czasem rozmija się ze swym powołaniem. Kiedy? To zależy od tych, którzy zostali wezwani i powołani żeby wzrastać w dom duchowy, czyli od nas. Ile w nas jest ducha świata, tyle jest go w Kościele, ile zaś Ducha Bożego, tyle jest go w społeczności, którą tworzymy.

Jeśli jesteśmy ożywieni Duchem Bożym, który w nas znajduje swoje mieszkanie i pośród nas działa, to również Kościół, każdy zbór jest żywym organizmem, spełniającym swe obowiązki i powinności. Zastanawiając się nad tym, niechaj nikt nikogo nie próbuje osądzać: ja posiadam Ducha Bożego, On kształtuje moje życie, lecz mój bliźni, sąsiad, współpracownik, podwładny itp. niewiele go posiada. Takie myślenie wręcz świadczy o braku Ducha Świętego, bowiem gdzie człowiek dokonuje oceny wartości bliźniego według własnego stanu posiadania – zasmuca Ducha świętego.

Apostoł Paweł napisał, że „otrzymaliśmy Ducha, który jest z Boga, abyśmy wiedzieli, czym nas Bóg łaskawie obdarzył”. Jakże ważne to stwierdzenie! Wszechmocny Bóg nie tylko obdarował nas w Jezusie Chrystusie darami zbawienia, lecz dał nam również Ducha, abyśmy w Nim i przez Niego mieli poznanie łaski Bożej, darowanego nam Zbawiciela i zbawienia wiecznego.

Nikt bez Ducha Bożego nie może wyznać, że Jezus jest Panem i nie może kroczyć drogą wiodącą do Boga. Nikt bez Ducha nie może poznać siebie i darowanego ratunku. Ojciec Reformacji, ks. dr Marcin Luter w objaśnieniu do III artykułu wiary powiada: „Wierzę, że ani przez własny rozum, ani przez siły swoje
w Jezusa Chrystusa, Pana mego, uwierzyć ani z Nim połączyć się nie mogę, ale że mnie Duch Święty przez Ewangelię powołał, darami swymi oświecił, i w prawdziwej wierze poświęcił i utrzymał”.

I tak dochodzimy do podstawowego, fundamentalnego stwierdzenia, że gdzie zwiastowana jest Ewangelia Jezusa Chrystusa, tam działa Duch Boży. On nie działa poza Słowem Bożym lecz w Słowie i ze Słowem.

Ap. Paweł napisał: „Głosimy to nie w uczonych słowach ludzkiej mądrości, lecz w słowach, których naucza Duch”. Wypływają z tego stwierdzenia wnioski, których w naszym życiu religijno-kościelnym nie możemy nie wziąć pod uwagę.

Po pierwsze: podstawowym, naczelnym zadaniem Kościoła jest zwiastowanie Chrystusowej Ewangelii, która jest mocą Bożą ku zbawieniu każdego wierzącego człowieka.

Po drugie: zwiastowanie to musi odbywać się pod dyktando Ducha Świętego, który jako Duch Prawdy prowadzi nas ku poznaniu Boga i Jego łaski.

Po trzecie: nieobecność w społeczności ludzi wiary, znajdujących się pod Słowem Bożym, jest równoznaczna z zamknięciem się dla Ducha Świętego. Z tego zaś wypływa dla nas, jakże ważny
i praktyczny wniosek, i wezwanie, które autor Listu do Hebrajczyków sformułował następująco: „Baczmy jedni na drugich w celu pobudzania się do miłości i dobrych uczynków, nie opuszczając wspólnych zebrań naszych”.

W Święta Zesłania Ducha Świętego wołamy: „O Duchu Święty, Stwórco, przyjdź, do serc swojego ludu wnijdź, racz łaskę na swe rzesze zlać, by mogły się świętymi stać”.

Zielone Święta przypominają nam o wołaniu Ducha, który chce być obecny w Kościele czyli w nas.  Boży Duch wzywa nas, do trwania w społeczności Jezusowego Kościoła i słuchania Ewangelii. Przez nieustanne głoszenie i słuchanie Ewangelii o krzyżu Bożego Syna i Jego zwycięstwie nad grzechem, szatanem i śmiercią trwają skutki wylania Ducha Świętego na pierwszych uczniów Pańskich. Gdzie rozlega się Słowo o Chrystusie przychodzi Duch, przenika ludzkie serca, budzi do wiary i życia w sprawiedliwości, rodzi się i buduje Kościół Boży.

Niech Duch, który jest z Boga panuje i działa w Kościele, żeby Kościół był solą ziemi, światłością świata i miastem na górze leżącym. Niech Duch, który jest z Boga działa w życiu każdego z nas, żebyśmy obfitowali w Jego owoce. Amen.

bp Marian Niemiec