Adwentu nadszedł czas
2 grudnia 2018 r. rozpoczyna się kolejny adwent, a co za tym idziemy wkraczamy w kolejny rok kościelny, w dalszy etap chrześcijańskiej wędrówki za Chrystusem.
W dzisiejszych zabieganych czasach coraz rzadziej na coś czekamy. Dlatego czas adwentu może być doskonałą okazją do zatrzymania się, refleksji oraz wewnętrznego skupienia się na Bogu i Jego spełnionej obietnicy zbawienia.
Adwent pochodzi od łacińskiego słowa adventus i oznacza przyjście. W starożytności adwent oznaczał wstąpienie władcy na tron lub przybycie bóstwa do świątyni. Chrześcijanie używają terminu adwent zarówno do opisania przyjścia Chrystusa na ziemię poprzez narodzenie z Marii Panny oraz na określenie powtórnego przyjścia Chrystusa w chwale (paruzja).
Już w IV wieku ustalono, że pierwszy dzień Adwentu przypada w niedzielę, cztery tygodnie przed 25 grudnia i rozpoczyna się też wtedy nowy rok kościelny. Początkowo adwent trwał sześć tygodni, lecz później liczbę niedziel skrócono do czterech. W różnych częściach świata akcentowane są różnorodne aspekty adwentu – radość z powtórnego przyjścia Chrystusa lub pokuta i nawrócenie.
W czasie adwentu odprawiane są w parafiach ewangelickich tygodniowe nabożeństwa adwentowe. Barwą liturgiczną jest kolor fioletowy. Podczas liturgii wstępnej po Kyrie zamiast Chwała na wysokościach Bogu, ksiądz intonuje hymn Benedictus: „Błogosławiony niech będzie Pan, iż nawiedził i odkupił lud swój”, natomiast zbór odpowiada: „Prostujmy swoje drogi, Adwentu nadszedł czas, Bóg daje pokój błogi, Bóg Chrystus wzywa nas i mówi: Idę już. Przyjdź, Panie, przyjdź wołamy. Otwarte już serc bramy, w nich dary swoje złóż.”
Adwent to czas oczekiwania i nadziei. Oczekiwaniu towarzyszą symbole obecne w liturgii. Światło świecy, nawiązuje do proroctwa Izajasza zapowiadającego Mesjasza – światłość świata. W tym czasie, w ewangelickich domach pojawiają się wieńce adwentowe. Rodzina gromadzi się przy zapalonych świecach, śpiewane są pieśni adwentowe, czytane jest Słowo Boże i zmawiane modlitwy. Wieniec Adwentowy jest również obecny w części ołtarzowej luterańskich kościołów i kaplic. Zazwyczaj upleciony z zielonych gałązek jest ozdobiony czerwoną wstążką z czterema świecami, zapalanymi kolejno w każdą niedzielę Adwentu.
Historia Wieńca Adwentowego wiąże się z osobą ewangelickiego duchownego ks. Jana Wicherna, który w grudniu 1839 roku, w sali modlitw ewangelickiego ośrodka dla sierot z biednych dzielnic Hamburga zapalił pierwszą świecę adwentowego wieńca.
Nierozerwalnie związana z polską tradycją adwentową ewangelików jest muzyka tego okresu roku kościelnego. Przykładem takim jest pieśń-hymn, wybrzmiewający w domach i podczas nabożeństwa adwentowego. To niezwykle dynamiczny i radosny utwór powstały w Niemczech na początku XIX wieku do muzyki Georga Friedricha Händla z Oratorium Juda Machabeusz nosi tytuł: „Córko Syjońska”. Jest to najbardziej znany adwentowy utwór muzyczny, a jego popularność jest porównywalna do kolędy Cicha Noc.
W domach popularny jest także kalendarz adwentowy – specjalny kalendarz służący do odliczania dni od pierwszego dnia Adwentu do Wigilii Bożego Narodzenia. Każdego dnia Adwentu odkrywa się kolejny kartonik lub kopertę gdzie ukryty jest werset biblijny, zadanie na dany dzień oraz niespodzianka. W parafiach odbywają się również tradycyjne adwentówki i gwiazdki czyli spotkania dla dzieci, młodzieży, seniorów czy innych grup parafialnych.
W niektórych parafiach odbywają się adwentowe rekolekcje dla rodzin oraz kiermasze, podczas których sprzedaje się wieńce, pierniczki, kartki i ozdoby choinkowe, często wykonane przez dzieci, młodzież czy seniorów.
W Adwencie rozprowadzane są w parafiach świece Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom, w ramach ekumenicznej akcji od 19 lat prowadzonej przez Diakonię Kościoła ewangelicko-augsburskiego, ewangelicko-reformowanego, Caritas Kościoła rzymskokatolickiego i Eleos Kościoła prawosławnego.
Przez cały czas Adwentu i okres Bożego Narodzenia nad ołtarzem lub przed kościołem nad głównym wejściem zapalona jest „Gwiazda Adwentowa”, którą nazwany jest w proroctwach starotestamentowych przyszły Mesjasz Jezus Chrystus. Ta pięcioramienna gwiazda symbolizuje Pana Jezusa Chrystusa. Pochodzi ona od wspólnoty w Herrnhut.
