Czas adwentu
28 listopada 2021 r. rozpoczyna się adwent, ewangelicy wkraczają w nowy rok kościelny, w dalszy etap chrześcijańskiej wędrówki z Chrystusem.
Adwent pochodzi od łacińskiego słowa adventus i oznacza przyjście. Chrześcijanie używają tej nazwy zarówno do opisania przyjścia Chrystusa na ziemię poprzez narodzenie z Marii Panny oraz na określenie powtórnego przyjścia Chrystusa w chwale (paruzja). Już w IV wieku ustalono, że pierwszy dzień adwentu przypada w niedzielę, cztery tygodnie przed 25 grudnia i rozpoczyna się wtedy nowy rok kościelny.
Również ewangelicy obchodzą adwent, który koncentruje ich na oczekiwaniu na powtórne przyjście Chrystusa, przygotowaniu się do kolejnej pamiątki jego urodzin (Boże Narodzenie), ale też zachęca do zmian, do prostowania i naprawiania wielu spraw w życiu.
W czasie adwentu odprawiane są w parafiach ewangelickich tygodniowe nabożeństwa adwentowe. Barwą liturgiczną jest kolor fioletowy. Podczas liturgii wstępnej po Kyrie zamiast Chwała na wysokościach Bogu, ksiądz intonuje hymn Benedictus: „Błogosławiony niech będzie Pan, iż nawiedził i odkupił lud swój”, natomiast zbór odpowiada: „Prostujmy swoje drogi, adwentu nadszedł czas, Bóg daje pokój błogi, Bóg Chrystus wzywa nas i mówi: Idę już. Przyjdź, Panie, przyjdź wołamy. Otwarte już serc bramy, w nich dary swoje złóż.”
Adwent to czas oczekiwania i nadziei. Oczekiwaniu towarzyszą symbole obecne w liturgii. W ewangelickich domach pojawiają się wieńce adwentowe z czterema świecami, które zapalane są w kolejne niedziele adwentu. Rodziny mogą gromadzić się przy zapalonych świecach, czytać Słowo Boże i zmawiać modlitwy. Wieniec adwentowy jest również obecny w części ołtarzowej luterańskich kościołów i kaplic. Światło świecy, nawiązuje do proroctwa Izajasza zapowiadającego Mesjasza – światłość świata.
Historia wieńca adwentowego wiąże się z osobą ewangelickiego duchownego ks. Jana Wicherna, który w grudniu 1839 r., w sali modlitw ewangelickiego ośrodka dla sierot z biednych dzielnic Hamburga zapalił pierwszą świecę adwentowego wieńca. O wieńcu opowiada ks. Marcin Brzóska, proboszcz Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Cieszynie.
Nierozerwalnie związana z polską tradycją adwentową ewangelików jest muzyka tego okresu roku kościelnego. Przykładem takim jest pieśń-hymn, wybrzmiewający w domach i podczas nabożeństwa adwentowego. To niezwykle dynamiczny i radosny utwór powstały w Niemczech na początku XIX wieku do muzyki Georga Friedricha Händla z Oratorium Juda Machabeusz nosi tytuł: „Córko Syjońska”. Jest to najbardziej znany adwentowy utwór muzyczny, a jego popularność jest porównywalna do kolędy Cicha Noc.
W domach popularny jest także kalendarz adwentowy – specjalny kalendarz służący do odliczania dni od pierwszego dnia adwentu do Wigilii Bożego Narodzenia. Każdego dnia adwentu odkrywa się kolejny kartonik lub kopertę gdzie ukryty jest werset biblijny, zadanie na dany dzień oraz niespodzianka.
Wirtualny kalendarz adwentowy przygotowało Centrum Misji i Ewangelizacji. Jest to lista kodów QR, które przenoszą dzieci i dorosłych w świat bożonarodzeniowych zwyczajów w różnych częściach świata. Link do kalendarza będzie codziennie publikowany o godz. 7.00 na Facebooku CME. Pomysłodawczynią kalendarza jest dk. Katarzyna Kowalska. Kalendarz wykorzystać można na kilka sposobów. Duchowni oraz nauczyciele i nauczycielki szkółek niedzielnych czy katecheci mogą wydrukować kalendarz dla każdego dziecka i rozdać w niedzielę w kościele. Jest to jedna kartka A4, którą dzieci mogą powiesić w domu na lodówce i każdego dnia otwierać kolejne, wirtualne okienko. Inną możliwością jest rozcięcie kartki na poszczególne kody i dołożenie ich do kalendarzy ze słodyczami na każdy dzień. Kalendarz można także wykorzystać na lekcjach religii i szkółkach niedzielnych. Może on również być pretekstem do wspólnego spędzenia czasu dzieci i rodziców w adwencie. Więcej na stronie CME.
W parafiach odbywają się również tradycyjne adwentówki i gwiazdki czyli spotkania dla dzieci, młodzieży, seniorów czy innych grup parafialnych. W niektórych parafiach odbywają się adwentowe rekolekcje dla rodzin oraz kiermasze, podczas których sprzedaje się wieńce, pierniczki, kartki i ozdoby choinkowe, często wykonane przez dzieci, młodzież czy seniorów.
W adwencie rozprowadzane są w parafiach świece Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom, w ramach ekumenicznej akcji od 22 lat prowadzonej przez Diakonię Kościoła ewangelicko-augsburskiego, ewangelicko-reformowanego, Caritas Kościoła rzymskokatolickiego i Eleos Kościoła prawosławnego.
Przez cały czas adwentu i okres Bożego Narodzenia nad ołtarzem lub przed kościołem nad głównym wejściem zapalona jest „Gwiazda adwentowa”, którą nazwany jest w proroctwach starotestamentowych przyszły Mesjasz Jezus Chrystus. Ta pięcioramienna gwiazda symbolizuje Pana Jezusa Chrystusa. Pochodzi ona od wspólnoty w Herrnhut.
W dzisiejszych zabieganych czasach coraz trudniej znaleźć przestrzeń do bycia razem i czekania, dlatego adwent wypełniony jest nadzieją na zmiany. Jest też doskonałą okazją do zatrzymania się, refleksji oraz wewnętrznego skupienia się na Bogu i Jego spełnionej obietnicy zbawienia. Biskup Kościoła ks. Jerzy Samiec w przesłaniu przygotowanym na czas adwentu przypomina o jego znaczeniu i zachęca do pojednania i wspólnej modlitwy.
