Księgi Wyznaniowe

Księgi wyznaniowe, zwane symbolicznymi, to wyznania wiary Kościoła, składane w określonych okolicznościach historycznych. Ich zadaniem jest danie świadectwa wierze Kościoła, dają obowiązujący wykład jego nauki, służąc tym samym zachowaniu nauki Kościoła jako czystej i nieskażonej, a także jego jedności. Ze względu na swoje podporządkowanie Pismu Świętemu jako normie normującej nie stanowią one jednak przeszkody dla prób jego aktualnego odczytania, czy prowadzenia badań teologicznych.

Kościół Ewangelicko-Augsburski podaje swoje pojmowanie podstawowych zasad wiary w księgach symbolicznych. Są to: Wielki i Mały Katechizm Lutra z 1529 r., Wyznanie augsburskie i Obrona Wyznania augsburskiego z 1530 r., Artykuły Szmalkaldzkie z 1537 r., Formuła Zgody z 1577 r. i Księga Zgody z 1580 r.

Kościół Ewangelicko-Augsburski, którego oficjalna nazwa odwołuje się bezpośrednio do Wyznania Augsburskiego, uznaje za obowiązujący wykład Pisma Świętego wszystkie części Księgi Zgody. Jednak nie wszystkie Kościoły luterańskie na świecie uznają całą Księgę Zgody. Na przykład Kościół Duński, ze względów historycznych, nie przyjął najmłodszej z luterańskich ksiąg wyznaniowych: Formuły Zgody.

Za powszechnie uznawane wśród Kościołów luterańskich na świecie księgi wyznaniowe, obok trzech starokościelnych symboli wiary, uchodzą Wyznanie Augsburskie i Mały Katechizm. Potwierdzenie tego znalazło się m. in. w Statucie największej międzynarodowej organizacji zrzeszającej Kościoły luterańskie: Światowej Federacji Luterańskiej (ŚFL), której członkiem jest także polski Kościół Ewangelicko-Augsburski. Podstawy doktrynalne ŚFL określono następująco: „Światowa Federacja Luterańska wyznaje Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu za jedyne źródło i normę swojej nauki, życia i służby. W trzech ekumenicznych wyznaniach wiary i w księgach wyznaniowych Kościoła Luterańskiego, szczególnie w niezmienionym Wyznaniu Augsburskim i w Małym Katechizmie Marcina Lutra, widzi ona czysty wykład Słowa Bożego.” (Statut ŚFL, par. 2).

Zrozumienie nauki chrześcijańskiej ujęte w księgach symbolicznych obowiązuje wszystkich wyznawców Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. Należy jednak podkreślić, że wobec Pisma Św. autorytet ksiąg symbolicznych jest drugorzędny i treść ich musi być zgodna z Pismem Św. oraz podlega jego osądowi.

Istnienie tych ksiąg jest wskazane dla zachowania całości wiary, właściwego zrozumienia nauki biblijnej i jedności Kościoła. Wszystkie Kościoły luterańskie na świecie opierają swą naukę na tym samym zbiorze ksiąg symbolicznych i w ten sposób 70 milionów luteran utrzymuje jedność wiary.

Pismo Św. jest fundamentem życia z Bogiem, ono prowadzi do Boga, przez nie działa Duch Św. i wątpliwe jest poznanie Boga poza Pismem Św. w drodze bezpośrednich objawień.

Kościół Ewangelicko-Augsburski obrał swoją drogę, przyjmując za jedyne źródło poznania Boga i miernik Jego prawdy – Pismo Św. Mamy przekonanie, że droga ta jest słuszna. Istnienie ksiąg symbolicznych, jakkolwiek ma znaczenie jedynie pomocnicze, jest korzystne, gdyż przedstawione w nich zrozumienie Pisma Św. daje Kościołowi świadomość, że jest wierny prawdzie.