O duszpasterstwie w chorobie
Blisko pięćdziesiąt osób wzięło udział w 8. Dniu Duszpasterstwa, który odbył się pod hasłem: „Duszpasterstwo w chorobie”.
Konferencja, zorganizowana po raz ósmy przez Towarzystwo Poradnictwa i Psychologii Pastoralnej, odbyła się 1 grudnia 2018 roku w Centrum Luterańskim w Warszawie.
Uczestnikami spotkania były osoby z Polski i z zagranicy zajmujące się osobami chorymi: pracujący w hospicjach, domach opieki czy szpitalach. Obecni byli także studenci Instytutu Pastoralnego oraz osoby szkolące wolontariuszy w szeroko pojętym duszpasterstwie z wielu Kościołów.
Wykład nt. „Duszpasterstwo w chorobie. Czego potrzebuje chory, a czego duszpasterz?” prowadziła ks. Heidi Abel (Stuttgart), Superwizor Niemieckiego Towarzystwa Psychologii Pastoralnej, przewodnik duchowy i rekolekcjonista oraz kapelan szpitalny.
Każdy z uczestników konferencji miał możliwość wzięcia udziału w warsztatach prezentujących różne aspekty działań pomocowych, wspierających i duszpasterskich w oparciu o własne doświadczenia i praktykę.
Maciej Klimasiński (Poznań), lekarz w trakcie specjalizacji z anestezjologii i koordynator zespołu opieki duszpasterskiej w szpitalu, prowadził warsztat nt. Duszpasterz w polskim szpitalu. Możliwości i przeszkody.
Urszula Broda (Bielsko-Biała), nauczyciel akademicki, doradca psychologiczno-pastoralny, superwizor TPiPP i coach poprowadziła warsztat pt. Ja wobec choroby. Refleksja nad własnym doświadczeniem.
Dr Olgierd Benedyktowicz (Warszawa), psycholog i psychoterapeuta, specjalista w zakresie psychologii klinicznej poprowadził warsztat nt. Chory psychicznie w systemie rodziny.
Ks. Heidi Abel prowadziła warsztat: Organizacja duszpasterstwa w szpitalu na przykładzie niemieckim.
W trakcie konferencji odbyło się Walne Zebranie Towarzystwa Poradnictwa i Psychologii Pastoralnej w RP, które prowadził Prezes Towarzystwa – ks. dr Grzegorz Giemza
Towarzystwo Poradnictwa i Psychologii Pastoralnej istnieje od 2010 roku. Jego celem jest promowanie teorii i praktyki poradnictwa i psychologii pastoralnej w Kościołach i w społeczeństwie oraz wspieranie edukacji w tych zakresach i ich standaryzacja.
