Przez okno

Z jadącego pociągu
Spoglądam na piękny świat;
W domach rozświetlone okna,
A za nimi w mieszkaniach
                                               Siostra i brat.
 
Mieszkają sobie w spokoju,
Albo w życia rozgwarze,
W radości lub z bólem serca,
Co się przenosi z ich wnętrza
                                                     Na ludzkie twarze.
 
Za chwilę zjedzą kolację
I każdy pójdzie w swe łoże;
Ilu na ulicach zostanie
Oraz kto i kiedy na dobre
                                            Biedaka wspomoże?
 
Możemy zawsze li tylko
Liczyć, Boże, na Ciebie,
Bo Ty zabierasz nam biedę
I dajesz wszystko, co dobre
                                                  W swym niebie!
 

P. A.
W pociągu,
między Warszawą a Katowicami,
19 października 2006 r.