Stanowisko ks. biskupa Jana Szarka, zwierzchnika Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP
Podpisanie w Augsburgu w 1999 r. Wspólnej Deklaracji w sprawie nauki o usprawiedliwieniu było ważnym momentem w historii dialogu luterańsko-katolickiego, chociaż z perspektywy minionego roku widać, że przełom nie nastąpił. Od samego początku zresztą traktowano pracę nad tekstem Deklaracji nie jako zakończenie dialogu, lecz jego kolejny etap.
W myśl art. 43 dokumentu strony mają obowiązek kontynuować rozmowy, także nad zagadnieniem usprawiedliwienia, troszcząc się o jego recepcję w Kościołach oraz wyjaśnianie ewentualnych kwestii spornych.
Chrześcijanie w Polsce powitali podpisanie Wspólnej Deklaracji z radością. Bezpośrednią reakcją było zbieranie się na nabożeństwach dziękczynnych. Później przyszedł czas na katolicko-luterańskie sympozja naukowe. Duże nadzieje wiążemy z powstaniem Wspólnej Komisji do Spraw Dialogu pomiędzy Kościołem Ewangelicko-Augsburskim w RP a Kościołem Rzymskokatolickim. Jej pierwsze posiedzenie planowane jest w listopadzie br.
Wkrótce ukaże się broszura zawierająca tekst Wspólnej Deklaracji oraz towarzyszącą jej dokumentację. Pozwoli to na jeszcze lepsze wniknięcie w treść dokumentu i dotarcie z nim do szerszej publiczności.
Moim zdaniem bardzo ważną sprawą jest uświadomienie chrześcijanom obydwu wyznań, jak należy stosować zasadę usprawiedliwienia w codziennym życiu; w jaki sposób wpływa ona na wiarę i postępowanie każdego z nas. Jeżeli bowiem teolodzy i duchowni przełożą prawdę o usprawiedliwieniu na język współczesności, uprzystępnią tym samym wszystkim zainteresowanym inne centralne prawdy Biblii. Gdy to się uda, otworzą się dla nas wszystkich nowe perspektywy dialogu.
Powinniśmy uczynić wszystko, aby Wspólna Deklaracja nie pozostała tylko jeszcze jednym dokumentem, który spocznie na pólkach bibliotek, lecz aby jej treść weszła na trwałe do świadomości Kościołów.
W październiku 1999 r. podczas nabożeństwa ekumenicznego w Katowicach powiedziałem, co następuje: Augsburg jest symbolem tego, co łączy, oraz tego, co może podzielić. Poprzez podpisanie Wspólnej Deklaracji chrześcijanie katoliccy i luterańscy opowiadają się jednoznacznie za tym, co łączy. Opowiadamy się wspólnie za życiem w pojednanej różnorodności.
W tym kontekście pragnę wyrazić nadzieję, że zasygnalizowane niedawno przez Kościół Rzymskokatolicki dążenia do centralizmu i wyłączności nie staną na przeszkodzie dialogowi i nie wpłyną negatywnie na klimat ekumeniczny.